| Sumario: | Hoe zagen de zelfstandigen in de tussenoorlogse periode hun eigen maatschappelijke positie en hun toekomstperspectieven? Hoe verteerden zij de politieke democratisering na de Eerste Wereldoorlog? Waarom bleven ze, ondanks de aanhoudende druk van de verzuiling, telkens opnieuw streven naar een eigen politieke vertegenwoordiging, over de sociale en levensbeschouwelijke breuklijnen heen? Hoe hebben de traditionele politieke partijen getracht om de heterogene wereld van de zelfstandigen politiek te omkaderen? Hoe sterk was de relatie middenstand-fascisme? En is het succes van het rexisme bij de verkiezingen van 1936 grotendeels te danken aan de steun van "de middenstand"? Hoe heeft de zelfstandige kleinhandel gereageerd op de expansie van de grootwarenhuizen? Belgische historici hebben de laatste decennia ruim aandacht besteed aan de sociaal-politieke evolutie van de arbeidersbeweging, aan de problematiek van platteland en landbouwers en aan de complexe wereld van het georganiseerde grootpatronaat. De middenstand was tot nog toe een zwaar verwaarloosde groep in de geschiedschrijving. Peter Heyrman brengt in dit boek een haarscherpe analyse van de positie van de georganiseerde zelfstandige kleinhandel en ambachten in België tijdens het interbellum. Hij bestudeert ook de reactie van de overheid en de andere maatschappelijke groepen op de problematiek en het programma van de middenstandsbeweging. Deze vernieuwende studie brengt een synthese op het kruispunt van de economische, sociale, politieke en mentaliteitsgeschiedenis, dit in internationaal perspectief.
|
|---|
